Hoe ben ik hier gekomen?

Mijn leven kent pieken en dalen. Wie kent ze niet? Een opeenstapeling van gebeurtenissen (ik zal je de details besparen) en een mega drukke baan hebben er ongeveer tien jaar geleden voor gezorgd dat ik  onder andere angst en paniekklachten, hormoonschommelingen, suikerdips,  geen energie en chronische hyperventilatie kreeg. Ondanks al deze signalen van mijn lichaam bleef ik toch doorgaan, want ik wilde wél in een vliegtuig (ondanks de claustrofobie) en ik wilde wél naar dat festival en ga zo maar door.

Mijn klachten werden hierdoor van kwaad tot erger. Op een dag kon ik helemaal niks meer omdat ik helemaal geen energie meer had. De huisarts stelde voor dat ik maar moest gaan praten met een psycholoog. Ik voelde dat zelf niet zo, maar heb dit wel gedaan.

Uiteindelijk vele sessies later, waren mijn klachten misschien niet erger geworden maar ze waren er nog steeds. Dit was niet de oplossing voor mij.
Hierna heb ik mijn bloed laten prikken omdat ik voelde dat er meer aan de hand was. De ziekte van Pfeiffer werd geconstateerd, waar ik toen al een aantal weken mee rondliep. 

Achteraf denk ik dat mijn lichaam en geest zo uitgeput was met daarboven op de ziekte van pfeiffer dat dit er voor heeft gezorgd dat ik echt niet meer verder kon. 

Dit verklaart ook wel waarom het zo lang heeft geduurd voordat ik weer een heel klein beetje energie terug kreeg.

Hormoontherapie

Per toeval kwam de opleiding tot Hormoontherapeut op mijn pad. Ik zag het en begon te lezen wat het inhield en ik dacht echt: “Oh, dit is zó iets voor mij!”.

In deze opleiding leer je onder andere om te onderzoeken waarom iemand klachten krijgt en ziek wordt. Ik heb de stoute schoenen aangetrokken en ben de opleiding gaan volgen. En wat was dit een eyeopener.
Er vielen zoveel puzzelstukjes op zijn plek, en als ik iets heb geleerd is het wel dat stress in welke vorm dan ook de hormonen uit balans brengt en daardoor een diversiteit aan klachten kunnen ontstaan. Ik kon alleen maar denken: "Oh, oké, kwamen mijn klachten daardoor?!" en: "Had ik toen dat moeten of kunnen doen..." enzovoorts.
Tijdens de opleiding kreeg ik zoveel inzichten. Als ik in mijn slechte periode de juiste hulp had gekregen dan was ik hoogstwaarschijnlijk vele jaren eerder van mijn klachten af geweest. Maar desalniettemin ben ik ook weer super dankbaar voor deze periode omdat ik anders niet zou zijn waar ik nu ben en dan had ik nooit de kennis gehad die ik nu heb.
Ik voel nu zoveel meer rust en daarom kon ik deze opleiding ook volbrengen. Ik geloof dat alles gebeurt met een reden. Hoe verdrietig en zwaar dat soms ook is!